மணிமொழி-§ 136

 

§ 136

 

Although, as has been said, a medicine, on being proved on healthy subjects, cannot develop in one person all the alterations of health it is capable of causing, but can only do this when given to many different individuals, varying in their corporeal and mental constitution, yet the tendency to excite all these symptoms in every human being exists in it (§ 117), according to an eternal and immutable law of nature, by virtue of which all its effects, even those that are but rarely developed in the healthy person, are brought into operation in the case of every individual if administered to him when he is in a morbid state presenting similar symptoms; it then, even in the smallest dose, being homoeopathically selected, silently produces in the patient an artificial state closely resembling the natural disease, which rapidly and permanently (homoeopathically) frees and cures him of his original malady.

 

மணிமொழி-§ 136

 

ஏற்கனவே கூறியபடி , ஒரு மருந்து, ஆரோக்கியமான மனிதர்களிடம்  நிரூபிக்கப் படும்போது , ஒரு மனிதனின்  ஆரோக்கியத்தில்  அனைத்து மாற்றங்களையும் உருவாக்க முடியாவிட்டாலும் கூட  , வேறுபட்ட மனம் மற்றும் உடலமைப்பு கொண்ட பல  மாறுபட்ட நபர்களுக்கு கொடுக்கும் போது,  அனைத்து மாற்றங்களையும் உருவாக்க   முடியும், ஆனாலும் ஒவ்வொரு மனிதரிடமும் இந்த அனைத்து  அறிகுறிகளையும் கிளர்ந்தெழச் செய்யும் போக்கு  உள்ளது (§ 117), இயற்கையின் ஒரு தொடக்கவும் முடிவுமற்ற   மற்றும் மாறாத விதியின் படி,  ஆரோக்கியமான மனிதரிடம் அரிதாகவே தென்படக்கூடிய இந்த விளைவுகள்  கூட , ஒவ்வொரு மனிதருக்கும் அந்த மருந்தை இதே அறிகுறிகளுடன் இருக்கக்கூடிய நோயுற்ற நிலையில் கொடுக்கும் போது அந்த விளைவுகள்  செயல்பாட்டிற்கு கொண்டு வரப்படுகின்றன ; பின்னர், ஹோமியோபதி முறையில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மருந்தை  மிகச் சிறிய அளவிலும் கூட கொடுக்கும் போது  , நோயாளிக்கு இயற்கையான நோயை ஒத்த ஒரு செயற்கை நிலையை  மறைவாக  உருவாக்குகிறது, இது விரைவாகவும் நிரந்தரமாகவும் (ஹோமியோபதி முறைப்படி) அவரை விடுவித்து,   அவரது இயற்கையான  நோயை குணப்படுத்துகிறது.