ஆர்கனான் மணிமொழி-15

§ 15

The affection of the morbidly deranged, spirit-like dynamis (vital force) that animates our body in the invisible interior, and the totality of the outwardly cognizable symptoms produced by it in the organism and representing the existing malady, constitute a whole; they are one and the same. The organism is indeed the material instrument of the life, but it is not conceivable without the animation imparted to it by the instinctively perceiving and regulating dynamis, just as the vital force is not conceivable without the organism, consequently the two together constitute a unity, although in thought our mind separates this unity into two distinct conceptions for the sake of easy comprehension.

கண்ணுக்குப் புலப்படாமல் நம் உடலுனுள்ளே உறைந்திருந்து கொண்டு அவற்றை இயக்கும் சூட்சுமுமான உயிர்ப்புச்சக்தியைப் (உயிராற்றலை ) பீடித்துள்ள நோயும் அச்சக்தியினால் உடலின் வெளிப்புறத்திலே புலப்படும்படியாகத் தோற்றுவிக்கப்படும் நோய்க்குறிகளும் வெவ்வேறாக  இல்லாமல் ஒன்றே ஆகி ஒட்டுமொத்தமான முழுமையாகின்றன. உயிரின் இருப்பிற்கு இடமாக உடல் ஒரு பருப்பொருள் கருவியாக உள்ளது. அந்த உடலுக்கு உயிர்ப்பூட்டி அதனை இயக்கும் ஆற்றலாக உயிர்ப்புசக்தி அல்லது உயிராற்றல் இருக்கிறது. அந்த உயிராற்றலுக்கு இடமாக உடலும் உள்ளார்ந்த உணர்வாலும் , புலனால் அறியும் வகையில் பிரிக்க முடியாதவாறு அமைந்துள்ளது. ஆகவே இரண்டும் தனித்தனியே பிரிக்க முடியாத ஒரே பொருளாகும். ஆயினும் , குழப்பம் இல்லாமல் எளிதில் புரிந்து கொள்வதற்காகவே நம்மனம் இவ்விரு பொருள்களையும் இரண்டாகப் பிரித்துப் பார்க்கிறது.