ஆர்கனான் மணிமொழி-68

§ 68

In homoeopathic cures they show us that from the uncommonly small doses of medicine (§§ 275 - 287) required in this method of treatment, which are just sufficient, by the similarity of their symptoms, to overpower and remove from the sensation of the life principle the similar natural disease there certainly remains, after the destruction of the latter, at first a certain amount of medicinal disease alone in the organism, but, on account of the extraordinary minuteness of the dose, it is so transient, so slight, and disappears so rapidly of its own accord, that the vital force has no need to employ, against this small artificial derangement of its health, any more considerable reaction than will suffice to elevate its present state of health up to the healthy point - that is, than will suffice to effect complete recovery, for which after the extinction of the previous morbid derangement but little effort is required (§ 64, B).

ஹோமியோபதி மருத்துவச் சிகிச்சைமுறை  செயல்படும் திறனை விளக்கும் உண்மைகள்.

ஹோமியோபதி நலமாக்கல் நமக்கு தெளிவுபடுத்திக் காட்டுவது  என்னவென்றால் ,  இந்த  சிகிச்சைமுறையில்  நடைமுறைக்கு மாறாக , சிறிய அளவிலான மருந்துகளே ( மணிமொழி 275-287) தேவையானதும் , போதுமானதுமாக இருக்கிறது. அந்த சிறிய அளவு மருந்துகளிலுள்ள ஒத்த தன்மையிலான குறிகளே உயிரின் தனித்தன்மை வாய்ந்த பண்புக்கூற்றில் ஏற்பட்டியிருக்கும் ஒத்த இயற்கை நோயை அடக்கி  ஆட்கொண்டு அகற்றி விடுகிறது. மேற்கூறிய ஒத்த இயற்கை நோய் அழிக்கப்பட்ட பின்பு சிறிய அளவிலான மருந்து சார்ந்த , அதாவது மருந்தினால் விளைந்த நோய் உடலிலுள்ள உயிரியில் நிச்சயமாக எஞ்சியிருக்கிறது , ஆனால் , அசாதாரணமான முறையில் மிக நுட்பமான அளவில் அம்மருந்தளவு இருப்பதாலும்  , அதுவும் மிகக் குறைந்ததாகவும் , சிறிய அளவிலும் இருப்பதாலும்  , விரைவில் தானாகவே மறைந்து விடும் தன்மை கொண்டதாலும் , ஆரோக்கியத்தை சிறிதளவு பாதித்த இந்த சிறிய செயற்கை நோயைத் தனியாக வெளியேற்ற வேண்டிய அவசியமோ அல்லது போதுமான அளவு எதிர்வினைச்செயல் புரிய வேண்டிய அவசியமோ உயிராற்றலுக்கு தேவை இல்லாமல் போய்விடுகிறது. அதாவது, ஏற்கனவே இருந்த இயற்கை நோய் வெளியேறிய பிறகு , எஞ்சியுள்ள இந்த சிறிதளவு செயற்கை நோயை முழுவதுமாக வெளியேற்றி நலத்தை மீட்பதற்கு மிகச் சிறிய அளவிலான முயற்சியே போதுமானதாகும் (மணிமொழி 64- B பிரிவு).

ஆர்கனான் மணிமொழி-67

§ 67

These incontrovertible truths, which spontaneously offer themselves to our notice and experience, explain to us the beneficial action that takes place under homoeopathic treatment; while, on the other hand, they demonstrate the perversity of the antipathic and palliative treatment of diseases with antagonistically acting medicines.1

1 Only in the most urgent cases, where danger to life and imminent death allow no time for the action of a homoeopathic remedy - not hours, sometimes not even quarter-hours, and scarcely minutes - in sudden accidents occurring to previously healthy individuals - for example, in asphyxia and suspended animation from lightning, from suffocation, freezing, drowning, etc. - is it admissible and judicious, at all events as a preliminary measure to stimulate the irritability and sensibility (the physical life) with a palliative, as for instance, with gentle electrical shocks, with clysters of strong coffee, with a stimulating odor, gradual application of heat, etc. When this stimulation is effected, the play of the vital organs again goes on in its former healthy manner, for there is here no disease* to be removed, but merely an obstruction and suppression of the healthy vital force. To this category belong various antidotes to sudden poisoning: alkalies from mineral acids, hepar sulphuris for metallic poisons, coffee and camphora (and ipecacuanha) for poisoning by opium, etc.

It does not follow that a homoeopathic medicine has been ill selected for a case of disease because some of the medicinal symptoms are only antipathic to some of the less important and minor symptoms of the disease; if only the others, the stronger well-marked (characteristic), and peculiar symptoms of the disease are covered and matched by the same medicine with similarity of symptoms - that is to say, overpowered, destroyed and extinguished; the few opposite symptoms also disappear of themselves after the expiry of the term of action of the medicament, without retarding the cure in the least.

* And yet the new sect that mixes the two systems appeals (though in vain) to this observation, in order that they may have an excuse for encountering everywhere such exceptions to the general rule in diseases, and to justify their convenient employment of allopathic palliatives, and of other injurious allopathic trash besides, solely for the sake of sparing themselves the trouble of seeking for the suitable homoeopathic remedy for each case of disease - and thus conveniently appear as homoeopathic physicians, without being such. But their performances are on a par with the system they pursue; they are corrupting.

ஹோமியோபதி மருத்துவச் சிகிச்சையின் உடல்நலம் விளைவிக்கிற குணம்    மற்றும் எதிர்நிலை ( நோய்தணிவிப்பு) மருத்துவச் சிகிச்சைமுறையில் உள்ள நெறிபிறழ்வுகள் பற்றிய உண்மையான விளக்கங்கள் .

மேலே  குறிப்பிட்ட மறுக்கமுடியாத உண்மைகள் , இயற்கையின் வழியாகவும் மற்றும் பட்டறிவின் மூலமாகவும்  நமது கவனத்திற்கு கொண்டு வருவதோடு , ஹோமியோபதி மருத்துவச் சிகிச்சையினால்   ஏற்படும் நன்மைகளைப் பற்றியும் விளக்குகிறது. அதே நேரத்தில், அதற்கு மாறாக ,   நோய்களுக்கு எதிராக செயல்படும் மருந்துகளின் மூலம்  நோய்களுக்கு செய்யப்படும்  நேர் எதிர்பண்புடைய மற்றும் நோய்தணிப்பு சிகிச்சையினால் ஏற்படும் நெறிபிறழ்வு தன்மைகளை  அவைகள் நமக்கு தெளிவுபடுத்திக் காட்டுகிறது-1.

 அடிக்குறிப்பு-1:

ஹோமியோபதி மருந்துகள் வேலை செய்வதற்கு போதுமான அவகாசம் இல்லாத நிலையில்,  உதாரணமாக , ஏற்கனவே ஆரோக்கியமாக இருந்த ஒருவர் திடீரெண்டு விபத்தில் சிக்கி இன்னும் சில மணிநேரத்தில்   அல்லது கால்மணி நேரத்தில் அல்லது  சில நிமிடத்திலோ உயிர்  போய்விடும் என்ற ஆபத்தான நிலையிலும் மற்றும் திடீர்  மூச்சடைப்பு  , மின்னல் தாக்கியதால் ஏற்பட்ட இயக்கமற்ற நிலை , மூச்சுத்திணறல் , உடல் குளிரால் தாக்குண்டு பனிக்கட்டிபோல் உறைந்தநிலை  மற்றும் தண்ணீரில் மூழ்குதல் போன்ற  மிக நெருக்கடியாக தருணங்களில் மட்டுமே  இந்த நோய்தணிவிப்பு மருந்துகளைப் பயன்படுத்தலாம். அது போன்ற ஆபத்தான நேரங்களில்  முதலுதவியாக  பாதிக்கப்பட்டவரின் உடலின் இயக்கம் (உறுத்தல்) மற்றும் உணர்வுகள் (உடம்பின் உயிர்வாழ்வு) ஆகியவற்றை உடனடியாகத் தூண்டும் நியாயமான செயலாக  இந்த நோய்த்தணிவிப்பு முறையை மேற்கொள்ளலாம். இதற்குச் சான்றாக, மென்மையான மின்னாற்றல் சிகிச்சை, மிகக்கெட்டியான காபிச்சாறு, நறுமணப் பொருள்களால் கிளர்ச்சியைத் தூண்டுதல் , படிப்படியாக உடம்பை சூடாக்குதல் போன்ற செயல்முறைகளைச் செய்யலாம். இவ்வாறு கிளர்ச்சிசெய்து தூண்டியபிறகு ,உடலின் முக்கியமான உறுப்புகள் அவை முன்பிருந்த  ஆரோக்கியமான நிலைக்குத் திரும்புகின்றன, ஏனென்றால் அங்கே  நீக்க வேண்டிய நோய் என்று எதுவும் இங்கே இல்லை , ஆனால் நலமான உயிராற்றலுக்கு  அங்கே ஏற்பட்டிருந்த தடையும் மற்றும் உள்ளமுக்கமும் மட்டுமே இருந்தன * .

திடீரென்று ஏற்பட்ட நச்சுத்தன்மைக்கு கொடுக்கும் முறிவு மருந்துகள் அனைத்தும் இவ்வகையைச் சேர்ந்தது தான் : எடுத்துக்காட்டாக கனிம அமிலங்களுக்கு வேதியியல் பொருள்களையும் , உலோகப்பொருள்களின் நச்சுத்தன்மைக்கு ஹீபர் சல்பரும் , அபினியின் (ஓபியம்) நச்சுத்தன்மையை போக்க காபி மற்றும் கற்பூரம் ( மற்றும் இபிகா)  கொடுப்பது போன்றவற்றைக்  சொல்லலாம்.

சில நோய்களுக்கு  தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட  ஹோமியோபதி மருந்தின் குறிகள்  அந்த நோயின்  ஒரு சில முக்கியமற்ற குறிகளுக்கும்  மற்றும் சிறிதளவு  குறிகளுக்கான  எதிர்நிலையான மருந்தாக இருப்பதாலேயே , அங்கு தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அம்மருந்து தவறானது என்ற முடிவிற்கு நாம் வந்துவிடக்கூடாது. அந்நோயின் நன்றாகத் தெரிகிற வலிமை வாய்ந்த  குறிகள் ( தனிச் சிறப்புப்பண்புக்குறிகள்  ) , மற்றும் பிற விசித்திரமான  குறிகள் அந்த மருந்திற்கு ஒத்துவருவதாகவும் மற்றும்  பொருத்தமானவையாகவும் இருந்தால் அவை அடக்கப்பட்டும், அழிக்கப்பட்டும் மற்றும் துடைத்தழிக்கப்பட்டும் விடுகின்றன. அம்மருந்தின் முழுமையாக செயல்பாடு முடிந்த பிறகு அங்கே  எஞ்சியிருக்கும் ஒரு சில எதிரான குறிகளும் கூடத் தாமாகவே மறைந்து விடுகின்றன, இறுதியில் நலம் ஏற்படுகிறது.

[ * இருந்த போதிலும், இருவேறு மருத்துவ முறைகளையும் கலந்து தருகின்றவர்களாகிய ஒரு பிரிவினர் இத்தகைய கூர்நோக்கு  பற்றி ஒரு முறையீட்டைச் செய்கின்றனர்  ( பயனற்றது என்றாலும்  ) , அதாவது, நோய்களை பற்றிக் கூறப்பட்ட பொதுவான விதிகளுக்கு எதிரான அத்தகைய விதிவிலக்குகளே எங்கும் எதிர் கொள்ளப்படுபவையாக இருக்கிறது என்றும் , அதனால் தாங்கள் இருவேறு மருத்துவமுறைகளையும்  கலந்து மருத்துவம் செய்வது தவிர்க்க முடியாததாக உள்ளது என்றும் , மிகவும் வசதியாக உள்ள இந்த அலோபதி நோய்த்தணிவிப்பு  மருந்துகளையும் , தீங்கு தரும் அம்மருத்துவ குப்பைகளையும் தருவதை அவர்கள் நியாயப்படுத்தப் பார்க்கிறார்கள். அவர்கள் இவ்வாறு செய்வதெல்லாம் , ஒவ்வொரு நோய்க்குமான சரியான ஹோமியோபதி மருந்தைத் தேர்ந்தெடுக்க வேண்டிய தொல்லையிலிருந்து தங்களை முழுமையாகக்  காத்துக் கொள்வதற்காக மட்டுமே அவர்கள் அச்செயலைச்  செய்கின்றனர். இவ்வாறு அவர்கள் ஹோமியோபதி மருத்துவர்களாக இல்லாமலேயே , தங்களை தகுந்த ஹோமியோபதி மருத்துவர்களாக காட்டிக் கொள்ள முற்படுகின்றனர். ஆனால் , அவர்களது செயல்திறனை  அவர்கள் பின்பற்றும் மருத்துவமுறையோடு  சமநிலைப்படுத்திப் பார்க்கும் போது ; அவைகள் கேடு விளைவிப்பதாக  உள்ளது ].

ஆர்கனான் மணிமொழி-66

§ 66

An obvious antagonistic secondary action, however, is, as may readily be conceived, not to be noticed from the action of quite minute homoeopathic doses of the deranging agents on the healthy body. A small dose of every one of them certainly produces a primary action that is perceptible to a sufficiently attentive; but the living organism employs against it only so much reaction (secondary action) as is necessary for the restoration of the normal condition.

முகநுண்ணிய ஹோமியோபதி மருந்தின் செயல்களை  , தமது  இரண்டாம் நிலைச்செயல்பாட்டின் மூலமாக   உயிராற்றலில்  நிலைநிறுத்தும் ஏகநிலைமை (சமநிலை) நலத்தின் வழியாக  மட்டுமே அறிந்து முடியும் .

நலமான நிலையில் இருக்கும் உடலில் சீர்கேட்டை ஏற்படுத்தும் மிக  நுண்ணிய அளவிலான ஹோமியோபதி மருந்துகள் உட்கொண்ட பிறகு   ஏற்படும் செயலை காணமுடிவதில்லை , ஆனாலும் , அதனுடைய வெளிப்படையான எதிர்நிலையான இரண்டாம்நிலைச் செயல்பாட்டை உடனடியாக உணர்ந்து கொள்ளலாம். ஒவ்வொரு சிறிய அளவிலான ஹோமியோபதி மருந்துகளும் நோயாளியின் உடலில் நிச்சயமான  முதல்நிலைச் செயல்பாட்டை   உருவாக்குகிறது ஆனால், ஜீவனுள்ள ( உயிர் வாழும்  ) உயிரி இந்த முதல்நிலை செயல்பாட்டிற்கு எதிராக செயல் புரிந்து இழந்த ஆரோக்கியத்தை மீட்டெடுத்து  இயல்பான உடல்நலத்தை ஏற்படுத்துவதற்குத் தேவையான எதிர்வினை செயலை (இரண்டாம்நிலைச் செயல்பாடு )  நிகழ்த்துகிறது என்பதை போதுமான அளவு  கூர்மையாக கவனிக்கும் ஆற்றல் உள்ளவர்களால் அறிந்துகொள்ள முடியும்.