ஆர்கனான் மணிமொழி-57

§ 57

In order to carry into practice this antipathic method, the ordinary physician gives, for a single troublesome symptom from among the many other symptoms of the disease which he passes by unheeded, a medicine concerning which it is known that it produces the exact opposite of the morbid symptom sought to be subdued, from which, agreeably to the fifteen - centuries - old traditional rule of the antiquated medical school (contraria contrariis) he can expect the speediest (palliative) relief. He gives large doses of opium for pains of all sorts, because this drug soon benumbs the sensibility, and administers the same remedy for diarrhoeas, because it speedily puts a stop to the peristaltic motion of the intestinal canal and makes it insensible; and also for sleeplessness, because opium rapidly produces a stupefied, comatose sleep; he gives purgatives when the patient has suffered long from constipation and costiveness; he causes the burnt hand to be plunged into cold water, which, from its low degree of temperature, seems instantaneously to remove the burning pain, as if by magic; he puts the patient who complains of chilliness and deficiency of vital heat into warm baths, which warm him immediately; he makes him who is suffering from prolonged debility drink wine, whereby he is instantly enlivened and refreshed; and in like manner he employs other opposite (antipathic) remedial means, but he has very few besides those just mentioned, as it is only of very few substances that some peculiar (primary) action is known to the ordinary medical school.

நோயின் குறிகளுக்கு நேர் எதிரான மருந்துகளைக் கொண்ட அலோபதி மருத்துவமுறையில் சிகிச்சை அளிப்பதற்கு  , ஒவ்வொரு நோயிலும் உள்ள  பல குறிகளில் ஏராளமான குறிகளைப் புறக்கணித்துவிட்டு , அதிக வேதனையைத் தரும் ஒரே ஒரு குறியை மட்டும் இலக்காக வைத்து , அதற்கு நேர் எதிரான செயற்கை நோய்க்குறியை உண்டாக்கும் குணமுள்ள மருந்தைக் கொடுக்கிறார்கள் இந்த சாதாரண மருத்துவர்கள் . அதனால், பதினைந்து நூற்றாண்டுகளாக தொன்று தொட்டு வரும் மூலாதாரமான விதிகளைக் கொண்ட இந்த பழமையான அலோபதி சிகிச்சையினால் (  எதிருக்கு எதிர்  மருத்துவம்) நோய்க்குறிகள் மிக விரைவில் நீங்குமென்று (  வலி தணிக்கும் மருத்துவ முறை)  அவர்கள் எதிர்பார்க்கிறார்கள். உடல் உணர்ச்சிகளைச் விரைவாக மழுங்கச் செய்யும் சக்தி ஒபியத்திற்கு இருப்பதைக் தெரிந்து கொண்டு அவர் (அலோபதி மருத்துவர்)  எல்லாவித வலிகளுக்கும் அம்மருந்தை அதிக அளவுகளில் கொடுக்கிறார், அதே மருந்தையே வயிற்றுப்போக்கிற்கும் (பேதி) கொடுக்கிறார் , ஏனென்றால் குடலின் இயற்கையான முன்னோக்கிச் தள்ளும் சக்தியை மிக விரைவில் போக்கடித்து அதன் உணர்ச்சியை அடக்கும் குணம் அம்மருந்திற்கு இருப்பதே காரணம்; மற்றும் தூக்கம் இல்லாதவர்களுக்கும் ஓபியம் கொடுக்கப்படுகிறது, ஏனென்றால் ஓபியம் கொடுத்த சிறிது நேரத்திற்கெல்லாம் நோயாளிக்கு  உணர்வு மழுக்கம் ஏற்படுகிறது , அதனால் நோயாளி மயக்கமான தூக்கத்திற்குச் செல்கிறார்; மேலும் அவர்கள் நீண்ட நாட்களாக மலச்சிக்கல் மற்றும் மலத்தை வெளியேற்ற இயலாதவர்களுக்கு பேதி  மருந்தைத் தருகிறார்கள், நெருப்பினால் சூடுபட்ட கையைக் குளிர்ந்த தண்ணீரில் வைக்கச் சொல்கிறார், அந்த, குளிர்ந்த தண்ணீரின் தட்பவெட்ப அளவு குறைவாக இருப்பதால் , கையை வைத்தவுடனே மாயாஜாலம் போல் உடனடியாக அந்த எரிச்சல் வலி நீங்கிகிறது; உடல்  சில்லென்று  குளிர்ச்சியாக இருப்பதாகவும்  மற்றும் தேவையான சூடும் இல்லை என்றும் முறையீடு  செய்யும் நோயாளிகளை , அவர் சூடான தண்ணீரில் குளிக்கச் சொல்கிறார் , அதனால் நோயாளிகளுக்கு உடனடியாக உடலில் சூடு உண்டாகிறது;  நீண்ட நாட்களாக உடல் பலவீனமாக   ( தளர்ச்சி) இருந்து வரும் நோயாளிக்கு  ஒயினை  (திராட்சைச் சாராயம்) உட்கொள்ளச்  சொல்கிறார், ஒயினைக் குடித்தவுடனே அந்த நோயாளிக்கு விறுவிறுப்பாகவும் மற்றும் புதுப்பிக்கப்பட்ட உணர்ச்சியும் ஏற்படுகிறது; மற்றும் இவைகளை போன்றே பல நோய்களுக்கு அவற்றிற்கு  எதிரான மருந்துகளையே (நேர் எதிர் குணமுள்ள மருந்துகள்) கொடுக்கிறார், இங்கு கூறப்பட்டவைகளைத் தவிர , தனிச்சிறப்பான ( முக்கியமான ) ஒரு சில மருந்துப் பொருள்களையே அந்த சாதாரண மருத்துவர்கள் ( அலோபதியர்கள்) உபயோகப்படுத்துகின்றனர்

ஆர்கனான் மணிமொழி-56

§ 56

By means of this palliative (antipathic, enantiopathic) method, introduced according to Galen's teaching Contraria contrariis for seventeen centuries, the physicians hitherto could hope to win confidence while they deluded with almost instantaneous amelioration. But how fundamentally unhelpful and hurtful this method of treatment is (in diseases not running a rapid course) we shall see in what follows. It is certainly the only one of the modes of treatment adopted by the allopaths that had any manifest relation to a portion of the sufferings caused by the natural disease; but what kind of relation? Of a truth the very one (the exact contrary of the right one) that ought carefully to be avoided if we would not delude and make a mockery of the patient affected with a chronic disease1.

1 A third mode of employing medicines in diseases has been attempted to be created by means of Isopathy, as it is called - that is to say, a method of curing a given disease by the same contagious principle that produces it. But even granting this could be done, yet, after all, seeing that the virus is given to the patient highly potentized, and consequently, in an altered condition, the cure is effected only by opposing a simillimum to a simillimum.

To attempt to cure by means of the very same morbific potency (per Idem) contradicts all normal human understanding and hence all experience. Those who first brought Isopathy to notice, probably thought of the benefit which mankind received from cowpox vaccination by which the vaccinated individual is protected against future cowpox infection and as it were cured in advance. But both, cowpox and smallpox are only similar, in no way the same disease. In many respects they differ, namely in the more rapid course and mildness of cowpox and especially in this, that is never contagious to man by more nearness. Universal vaccination put an end to all epidemics of that deadly fearful smallpox to such an extent that the present generation does no longer possess a clear conception of the former frightful smallpox plague.

Moreover, in this way, undoubtedly, certain diseases peculiar to animals may give us remedies and thus happily enlarge our stock of homoeopathic remedies.

But to use a human morbific matter (a Psorin taken from the itch in man) as a remedy for the same itch or for evils arisen therefrom is - ?

Nothing can result from this but trouble and aggravation of the disease.

பதினேழாம் நூற்றாண்டில் மருத்துவர் கல்லன் என்பவர்   "எதிருக்கு எதிர் " என்ற கோட்பாட்டின்படி கற்பித்த வலி தணிக்கும் மருத்துவ முறையை  ( நேர் எதிர் குறிகளையுடைய  , நோயின் குணத்திற்கு எதிரான குணமுள்ள மருந்துகளை பயன்படுத்துதல்) அறிமுகம் செய்தார், இந்த மருத்துவ முறையால் நோய்கள்  ஏறத்தாழ உடனடியாக குறைவதை சுட்டிக்காட்டி மக்களின் நம்பிக்கையை வெல்லலாம் என்று அம் மருத்துவர்கள் இது நாள் வரை நம்புகிறார்கள். ஆனால் மருத்துவ சிகிச்சை (விரைந்து பாதிப்பை உண்டாக்காத நோய்களில்) அடிப்படையாகவே எவ்வாறு உதவவில்லை மற்றும் தீங்கு விளைவிப்பதாக இருக்கிறது என்பதை  நாம் அடுத்துப் பார்க்கலாம். அலோபதி மருத்துவர்களால் கடைபிடிக்கப்படும்  இந்த ஒரே உறுதியான  மருத்துவ முறையால் இயற்கை நோயினால் வெளிப்படும்  துன்பங்களுடன் தொடர்பு இல்லாததாக இருக்கிறது; ஆனால் எந்த வகையான தொடர்பு இருக்கிறது? உண்மை என்னவென்றால் ( சரியானவற்றிற்கு நேர் எதிராக இருக்கிறது) நீண்ட கால நோயினால் பாதிக்கப்பட்டிருக்கும் நோயாளிகளை ஏமாற்றி வஞ்சிப்பதாக இருப்பதால் கவனமான முறையில் விலக்கி வைக்கப்பட வேண்டியதாக  இருக்கிறது-1.

அடிக்குறிப்பு-1:

நோய்களைக் குணப்படுத்த மூன்றாவது மருத்துவமாக இருப்பது அதேபொருள் மருத்துவம் (எடுத்துக்காட்டாக:நோய்க்கழிவுகளைக் கொண்டு நோயைக் குணப்படுத்துதல்) என்று அழைக்கப்படுவதாகும், அதாவது , ஒரு குறிப்பிட்ட நோயின் போது , அந்நோயினால் உண்டாக்கப்படும் நோய்த்தொற்றுப் பொருளைக் கொண்டே அந்நோயைக் குணப்படுத்தும் மருத்துவமுறை என்பதாகும்.  ஆனால், இப்படிச் செய்யலாம் என்று அனுமதிக்கப்பட்டாலும், எனினும், மொத்தத்தில் எப்படியிருந்தாலும், அந்த நச்சு நுண்ணுயிரியை மிக நுண்மையாக வீரியப்படுத்தி அந்த நோயாளிக்கு கொடுக்கும் போது , அதன் விளைவாக , இயல்புத்தன்மைக்கு மாறாக ஏற்பட்டிருக்கும் மாறுபட்டநிலைக்கு ஒத்தவகையான மருந்தைக் கொடுத்து அந்த ஒத்தநோயைக் நலமாக்குவதே இங்கு நிகழ்கிறது.

அதே நோய்ப்பொருள் வீரியத்தையே ( அப்பொருளையே) கொடுத்து அந்நோயைக் குணப்படுத்த முயற்சி செய்வது என்பது  மனிதர்களின் பொதுவான புரிதலுக்கும்  மற்றும் எல்லா வகையான பட்டறிவிற்கும் முரண்பட்டதாக உள்ளது. யார் முதன்முதலாக அதேபொருள் மருத்துவத்தில் கவனம் செலுத்தினார்களோ அவர்கள், மாட்டம்மை கொப்பளத்திலிருந்து  (கோமாரி நோய்)  தயாரிக்கப்பட்ட தடுப்பு மருந்து கொடுக்கப்பட்ட மனிதர்கள் ,எதிர்காலத்தில் அந்த நோயின் தொற்றுக்கு ஆட்படாமல் பாதுகாக்கப்படுவதாகவும் , அதனால் நோய்வருவதற்கு முன்பே அந்நோய்  குணமாக்கப்படுவதாகவும் அநேகமாக எண்ணினார்கள். ஆனால் , மாட்டம்மை   (கோமாரி நோய்)  மற்றும் பெரியம்மை ஆகிய இரண்டு நோய்களும் ஒத்த தன்மையுடையவைகள் மட்டுமே  தவிர, அவை ஒரே நோய் ஆகாது. அவை பலவகையில் ஒன்றில் இருந்து மற்றவை வேறுபட்டவையாக இருக்கிறது, அதாவது மிக விரைவாக பரவக்கூடியதும் , மென்மையான தன்மையுடையதுமான மாட்டம்மை அல்லது கோமாரி நோய்  மிக அருகில் இருக்கும் மனிதர்களுக்கு ஒருபோதும் தொற்றி பரவாதது ஆகும். பெரியம்மை நோயில் இருந்து பெறப்பட்ட மருந்தை  உலகம் முழுவதும் தடுப்பு மருந்தாக  பயன்படுத்தியதால் பேரச்சத்தை தரக்கூடியதாகவும் பெருவாரியாக பரவக்கூடியதாகவும் இருந்த அப்பெரியம்மை முடிவுக்கு வந்துவிட்டது என்பதால்  தற்கால தலைமுறையினர்  கடந்த காலத்தில் பயத்தைத் தரக்கூடியதாக இருந்த பெரியம்மையைப் பற்றி அறியாதவர்களாக இருக்கிறார்கள்.  

மேலும் , இதே மாதிரி, விலங்குகளைத் தாக்கும்  சில வினோதமான நோயிலிருந்தும்  சில மருந்துகள் சந்தேகமில்லாமல் நமக்கு கிடைத்திருக்கிறது மற்றும் அம்மருந்துகள் நமது பெட்டகத்தில்  உள்ள  ஹோமியோபதி மருந்துகளின் எண்ணிக்கையை அதிகரிப்பது மகிழ்ச்சி தருகிறது.

ஆனால், மனிதர்களிடமிருந்து பெறப்பட்ட நோய்ப்பொருள் ( மனிதனைத் தாக்கிய சொறிநோயில் இருந்து எடுக்கப்பட்ட மருந்து- சோரினம் ) அதே மனிதனுக்கு அதே சொறிநோயிற்கு மருந்தாகுமா அல்லது அதிலிருந்து தீமைகள் உண்டாகுமா?.

அவற்றில் இருந்து எந்த விளைவும் ஏற்படாது ஆனால் தொல்லையும்  மற்றும் நோய் அதிகரிக்கவும் செய்யும்.

ஆர்கனான் மணிமொழி-55

§ 55

Soon, however, the public became convinced that the sufferings of the sick increased and heightened with the introduction of every one of these systems and methods of cure if followed exactly. Long ago these allopathic physicians would have been left had it not been for the palliative relief obtained at times from empirically discovered remedies whose almost instantaneous flattering action is apparent to the patient and this to some extent served to keep up their credit.

ஆனாலும், இந்த மருத்துவ முறைமைகளையும் மற்றும் நலமாக்கும் வழிமுறைகளையும் அப்படியே பின்பற்றுவதால் நோயாளிகளின் துன்பங்கள் அதிகரிக்கின்றன  மற்றும்  உச்சநிலைக்கு செல்கிறது  என்பதைப் பொதுமக்கள் விரைவிலேயே உறுதியாக உணர்ந்து கொண்டனர்.  செயலறிவு முறையால் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட சில மருந்துகள் நோயாளிகளின் வலியை தனிப்பதாகவும் , அவர்களின் துன்பத்தை உடனடியாக குறைப்பதாகவும் இருப்பதை நோயாளிகள் எளிதில் உணரத்தக்க வகையில் இருந்ததால்  , அலோபதி மருத்துவர்களின் மதிப்பு ஓரளவிற்கு கூடி ஆதரவு கிடைத்தது. இல்லையென்றால் அவர்கள் நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே மருத்துவத் துறையை விட்டு வெளியேறி இருப்பார்கள்.

ஆர்கனான் மணிமொழி-54

§ 54

The allopathic method of treatment utilized many things against disease, but usually only improper ones (alloea) and ruled for ages in different forms called systems. Every one of these, following each other from time to time and differing greatly each from the other, honored itself with the name of Rational Medicine1.

Every builder of such a system cherished the haughty estimation of himself that he was able to penetrate into the inner nature of life of the healthy as well as of the sick and clearly to recognize it and accordingly gave the prescription which noxious matter2 should be banished from the sick man, and how to banish it in order to restore him to health, all this according to empty assumptions and arbitrary suppositions without honestly questioning nature and listening without prejudice to the voice of experience. Diseases were held to be conditions that reappeared pretty much in the same manner. Most systems gave, therefore, names to their imagined disease pictures and classified them, every system differently. To medicines were ascribed actions which were supposed to cure these abnormal conditions. (Hence the numerous text books on Materia Medica.3)

1 As if the establishment of a science, based only on observation of nature and pure experiment and experience idle speculation and scholastic vaporings could have a place.

2 Up to the most recent times what is curable in sickness was supposed to be material that had to be removed since no one could conceive of a dynamic effect (§ 11 note) of morbific agencies, such as medicines exercise upon the life of the animal organism.

3 To fill the measure of self infatuation to overflowing here were mixed (very learnedly) constantly more, indeed, many different medicines in so-called prescriptions to be administered in frequent and large doses and thereby the precious, easily-destroyed human life was endangered in the hands of these perverted ones. Especially so with seton, venesection, emetics, purgatives, plasters, fontanelles and cauterization.

அலோபதி மருத்துவமுறையில் நோய்களுக்கு எதிராக பல பொருள்கள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன, ஆனால் அது வழக்கமாக தகுதியற்ற (தவறான)  ஒன்றாக இருக்கிறது (மாறுபட்ட ஒன்று)  மற்றும் பல ஆண்டுகளாக பல்வேறு வடிவங்களில்  பின்பற்றப்பட்டு ஒரு மருத்துவ அமைப்பு முறையாக  அழைக்கப்படுகிறது. இம்மருத்துவத்தில் உள்ள ஒவ்வொன்றும் , காலத்திற்குத் தகுந்தவாறு  ஒன்று தொட்டு ஒன்று உருவாகியும்  ஒன்றிற்கு ஒன்று பெரிதும் வேறுபட்டவைகளாகவும்  இருந்து கொண்டு , தனக்குத் தானே பகுத்தறிவின் அடிப்படையிலமைந்த மருத்துவம்-1 என்று கௌரவப்படுத்திக்கொள்கிறது

இந்த மருத்துவ முறைமையை கட்டமைத்த ஒவ்வொரு மருத்துவரும் ,தாங்கள்  நலமாக இருப்பவர் , நோயுற்றவர் ஆகியோருடைய வாழ்க்கையை ஊடுருவிப் பார்த்து முழுமையாகப் புரிந்து கொண்டு அவற்றிற்கு ஏற்றவாறு மருந்து பரிந்துரைப்பதாக  தம்மைத் தாமே பெருமைப்படுத்திக் கொண்டு சந்தோசப்பட்டுக் கொள்கிறார்கள் . ஆனால் , அம்மருத்துவக் குறிப்புகள்   மூலம் கொடுக்கப்பட்ட மருந்துகள்  நச்சுத்தன்மை வாய்ந்தவையென்றும் -2 நோயுற்றவர் தன் நலத்தை மீட்க வேண்டுமென்றால் அவைகள் அந்த நோயுற்ற மனிதனிடமிருந்து கட்டாயமாக விலக்கத்தக்கவையும் இருக்கிறது . அம்மருத்துவரின் இச்செயல்கள் எல்லாம் வெறுமையான அனுமானமாகவும் (நினைத்தல்) மற்றும் இயற்கையிடம் நேர்மையாக கேள்விகள் எழுப்பி அறிந்துகொள்ளாமல்  தன்னிச்சையான ஊகமுடிவாகவும், மற்றும் பட்டறிவின் குரலைக் கேளாமல் முற்சார்பு முடிவுகளினால் உண்டானவை இருக்கிறது  . மேலும், நோய்கள் ஒரே  மாதிரியாக திரும்பத் திரும்ப தோன்றும் தன்மை படைத்தவை    என்றும் கருதப்பட்டது. அதனால்,   ஆகையால்,  அவர்கள் கொடுத்த பல முறைமைகளில், நோயின்  வடிவங்கள் பற்றி அவர்கள் கற்பனை செய்து கொண்டதற்கு ஏற்றவாறு,  ஒவ்வொரு மாறுபட்ட  முறைமையிலும் , நோய்களுக்கு  வெவ்வேறாக  பெயரிட்டு அழைத்தும்   , வெவேறாக வகைப்படுத்தியும் கொண்டார்கள். இம்மருந்துகளின் செயல்கள் நோயாளிகளின் இயற்கைக்கு மாறான நிலைகளை நலப்படுத்துகிறது என்று மிகைப்படுத்தி கூறுகிறார்கள். ( எனவே இம்மருந்துகள் பற்றிய எண்ணற்ற பாடப் புத்தகங்கள் தோன்றின-3).

அடிக்குறிப்பு-1: இயற்கையை ஆராய்ந்து அறிந்தும் ,மற்றும் பரிசோதனை செய்தும்  மற்றும் பட்டறிவையும் அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரு அறிவியல் நிறுவனத்தில் , பயனற்ற ஊகங்களுக்கும்  மற்றும் கல்விச் செருக்கோடு கூடிய நிலையற்ற வாதங்களுக்கும் இடம் இருக்கும் என்பதைப் போன்றதாகும்.

அடிக்குறிப்பு-2:  நோய்ப்பொருள்களின் ஆற்றல் மிகுந்த விளைவுகளை யாரும் புரிந்து கொள்ள முடியாததால் , விலங்கு உயிரினங்களின் மீது அம்மருந்துகளை சோதித்துப் பார்த்து , அவ்விலங்கினுள் உள்ள நலப்படுத்த வேண்டிய நோய்ப்பருப்பொருளை  நீக்கினால் மட்டுமே நோயாளியை நலப்படுத்த முடியும் என்ற கருத்து சமீப காலங்களில் காணப்படுகிறது.

அடிக்குறிப்பு-3: நெறி தவறிய மனதையுடைய இந்த மருத்துவர்கள் , தங்களுக்கு உள்ள அறிவற்ற மோகத்தை நிறைவு செய்வதற்காக ( கற்றவர்களுக்குரிய) மிகவும் மாறுபட்ட பல மருந்துகளைக் கலந்து, மருத்துவக்குறிப்பு என்ற பெயரில் கொடுத்து , அவற்றை அடிக்கடியும் மிகுதியான(தாராளமான)  அளவிலும் கொடுத்து , அதனால் விலைமதிப்பற்றதும் , எளிதாக அழிக்கக்கூடியதுமான மனித உயிரை அவர்கள் பேரிடருக்கு உள்ளாக்குகிறார்கள். குறிப்பாகக் கூற வேண்டுமென்றால், ஊடிழைமம் , இரத்தநாளத்தை துளையிடுதல் அல்லது வெட்டுதல், வாந்தியெடுக்கும் மருந்துகளைக் கொடுத்தல், மலம் இளக்கிகள், பற்றுப்போடும் மருந்துகள், உச்சிக்குழித்தேய்ப்புகள் மற்றும் சூடு போடுதல் போன்றவற்றைச் செய்கிறார்கள். 

ஆர்கனான் மணிமொழி-53

§ 53

The true mild cures take place only according to the homoeopathic method, which, as we have found (§§ 7-25) by experience and deduction, is unquestionably the proper one by which through art the quickest, most certain and most permanent cures are obtained since this healing art rests upon an eternal infallible law of nature.

The pure homoeopathic healing art is the only correct method, the one possible to human art, the straightest way to cure, as certain as that there is but one straight line between two given points.

உண்மையான  கனிவான   நலமாக்கல் என்பது  ஹோமியோபதி மருத்துவத்தில்  மட்டுமே நிகழ்கின்றன என்பதை நமது பட்டறிவு மற்றும் ஊகித்து உணர்தல் மூலம் கண்டறிந்து உள்ளோம் (  மணிமொழி 7-25) , இந்த  கலை,  நோய்களை விரைவாகவும் , மிகவும் உறுதியாகவும்  மற்றும் மிகவும் நிரந்தரமாகவும் கேள்விக்கு இடமில்லாதவாறு நலமாக்குகிறது , ஏனெனில் இம் மருத்துவக்கலையே அழிவற்றதும், குற்றமற்றதுமான இயற்கைச் விதிகளை ஆதாரமாய்க் கொண்டிருக்கிறது.

ஒரு குறிப்பிட்ட இரண்டு புள்ளிகளுக்கு இடையே ஒரே நேர் கோடு தான் இருக்க முடியும் என்பது போல், மனிதர்களை நலமாக்குவதற்கு சாத்தியமான கலையாகவும், நேரிடையாக  நலத்தை மீட்டுத் தருவதற்கும்  தூய ஹோமியோபதி   கலை மட்டுமே   சரியான வழிமுறை ஆகும்.

ஆர்கனான் மணிமொழி-52

§ 52

There are but two principle methods of cure: the one based only on accurate observation of nature, on careful experimentation and pure experience, the homoeopathic (before we never designedly used) and a second which does not do this, the heteropathic or allopathic. Each opposes the other, and only he who does not know either can hold the delusion that they can ever approach each other or even become united, or to make himself so ridiculous as to practice at one time homoeopathically at another allopathically, according to the pleasure of the patient; a practice which may be called criminal treason against divine homoeopathy.

நோயாளிகளை  நலமாக்குவதற்கு இரண்டு முதன்மையான மருத்துவமுறைகள் இருக்கின்றன: முதலாவது இயற்கையை மிகச் சரியாக கூர்ந்து கவனித்தும், கவனமான செய்முறை ஆய்வுகள்  மற்றும் தூய பட்டறிவு ஆகியவற்றை மட்டுமே அடிப்படையாகக் கொண்ட ( இதற்கு முன்பு வடிவமைத்து பயன்படுத்தப்படாத) ஹோமியோபதி மருத்துவமுறை. மற்றும் இரண்டாவது, மேற்கண்ட செயலைச் செய்யாத , நோய்குறிகளுக்கு எதிரான விளைவுகளை ஏற்படுத்தும் மருந்துகளைக்  கொண்ட மருத்துவமுறை அல்லது அலோபதி மருத்துவமுறை ஆகும். இவ்விரண்டும் ஒன்றுக்கொன்று எதிரானவை, இவ்விரண்டு மருத்துவ முறைகளையும் தனித்தனியாகவோ அல்லது இரண்டையும் ஒன்றாக இணைத்தோ அல்லது நோயாளியின் விருப்பதிற்கிணங்கி ஒருமுறை ஹோமியோபதி மருத்துவமும் மற்றொரு முறை அலோபதி மருத்துவமும் பயன்படுத்தலாம் என்ற பிரமைக்குள்  இருக்கும் மருத்துவர் தம்மைத்தாமே ஏளனத்திற்கு ஆளாக்கிக் கொள்பவராகவும் , இம்மருத்துவ முறைகளில் ஒன்றையும் அறியாதவரும் ஆவார்: இத்தகைய மருத்துவப் பயிற்சி செய்வோர் புனிதமான ஹோமியோபதி மருத்துவத்திற்கு எதிராக நம்பிக்கைத் துரோக ( கீழறுப்பு வேலை) குற்ற செயல் புரிந்தவர் ஆகிறார்.

ஆர்கனான் மணிமொழி-51

§ 51

This therapeutic law is rendered obvious to all intelligent minds by these instances, and they are amply sufficient for this end. But, on the other hand, see what advantages man has over crude Nature in her happy-go-lucky operations. How many thousands more of homoeopathic morbific agents has not man at his disposal for the relief of his suffering fellow-creatures in the medicinal substances universally distributed throughout creation! . In them he has producers of disease of all possible varieties of action, for all the innumerable, for all conceivable and inconceivable natural diseases, to which they can render homoeopathic aid - morbific agents (medicinal substances), whose power, when their remedial employment is completed, being overcome by the vital force, disappears spontaneously without requiring a second course of treatment for its extirpation, like the itch - artificial morbific agents, which the physician can attenuate, subdivide and potentize almost to an infinite extent, and the dose of which he can diminish to such a degree that they shall remain only slightly stronger than the similar natural disease they are employed to cure; so that in this incomparable method of cure, there is no necessity for any violent attack upon the organism for the eradication of even an inveterate disease of old standing; the cure by this method takes place by only a gentle, imperceptible and yet often rapid transition from the tormenting natural disease to the desired state of permanent health.

இந்த  உதாரணங்கள் மூலம் ,   அறிவுத்திறம்  வாய்ந்த (விவேகமுள்ள) அனைவருக்கும் (ஹோமியோபதி மருத்துவர்கள்)  இந்த  நோய்நீக்கற் கலைசார்ந்த விதிகள் தெளிவாக புலப்படக் கூடியது என்பதால்,  இதுபற்றி கூறியது தேவைக்கேற்ற வகையில்   போதுமானது  ஆகும்.  ஆனால் , மறுபுறம் சோம்பல் வாழ்வுடைய வருவது வரட்டும் என்றிருக்கிற  முரட்டுத்தனமான இயல்பு தன்மையால் (அலோபதி மருத்துவத்தில்) ,  என்ன  நன்மைகள்  மனிதனுக்கு கிடைத்திருக்கிறது பாருங்கள். இயற்கை படைப்பின் நெடுகிலும்  உள்ள மருத்துவப் பொருட்கள் மூலம் எத்தனை ஆயிரக்கணக்கில் வீரியப்படுத்தப்பட்ட ஹோமியோபதி நோய் பொருள்கள் ( மருந்துகள் )  நமக்குக் கிடைத்திருக்கிறது அது மனிதனுக்கு மட்டுமல்லாமல் உடன்படைக்கப்பட்ட உயிரினங்களுக்கும் அவைகளின்  துன்பத்திலிருந்து தீர்வுகாண மருந்தாகப் பயன்படுகிறது. அவை, பலதிறப்பட்ட நோய் வகைகளின் செயல்பாடுகளைக் கொண்டதாகவும் , கணக்கில்    அடங்காததாகவும் , எண்ணிப்பார்க்கக் கூடியதாகவும் மற்றும்  எண்ணிப்பார்க்கமுடியாத  இயற்கை நோய்களுக்கு ஹோமியோபதி முறைப்படி நலப்படுத்த உதவும் நோய்ப்பொருளாகவும் ( மருந்துப் பொருள்கள்  )  இருக்கிறது, அவற்றின் ஆற்றலை மருந்தாகப் பயன்படுத்தும் செயல் நிறைவடையும் போது , உயிராற்றலின் விளைவால் (நோய்கள்) முறியடிக்கப்பட்டு , அவற்றை வேரோடு அழிப்பதற்கு இரண்டாவது மருத்துவ நடவடிக்கை தேவைப்படாமலும் , சொறி சிரங்கு போன்ற நோய்கள்  அங்கிருந்து நீக்கப்பட்டு விடுகின்றன. ஹோமியோபதி மருத்துவர் இந்த செயற்கை நோய்ப்பொருளை மெல்லியதாக்கி, ஒன்றை பல பாகங்களாகப் பிரித்து , எல்லையற்ற அளவிற்கு வீரியப்படுத்தி , நலப்படுத்த வேண்டிய ஒத்த இயற்கை நோய்த்தன்மையை விட சிறிது அதிக ஆற்றல் மிகுந்த மருந்தாக தயாரித்துக் கொடுக்கிறார். இம்மாதிரியான நிகரற்ற (அல்லது ஒப்பற்ற) அல்லது ஒப்பிடமுடியாத நலமாக்கும் வழிமுறை , உடலில் நீண்ட காலமாக நீடித்து தொல்லை கொடுத்துக்கொண்டிருக்கும் நோய்களை வெளியேற்றி நலப்படுத்தும் போது எந்த பயங்கரமான விளைவுகளைத் தருவதில்லை. இத்தகைய முறையினால் ( ஹோமியோபதி) ஏற்படும் நலமாக்கல் மென்மையாகவும், கண்ணுக்குப்புலப்படாமலும் மற்றும் வேதனைப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிற இயற்கை நோயில் விரைந்து மாற்றத்தை ஏற்படுத்தி  நாம் விரும்பும் நிரந்தரமான நலத்தைத் தருகிறது.